Prachtige natuur en diverse culturen in Laos

Een hele relaxte eerste dag in Laos. Ik ben op één van de 4000 eilanden, Don det. Het is een soort paradijsje, overal kleine bungalows met hangmatten en gezellige restaurantjes en bars. Ik huur samen met Angela, het meisje wat ik gister in de bus van Cambodja naar Laos heb ontmoet een bungalow. Omdat ik nog niet echt een plan heb voor in Laos verdiep ik me vandaag in het vervolg van mijn reis. Dit in mijn hangmat onder het genot van een heerlijke cocktail! Ik kom tot de conclusie dat ik eigenlijk best veel wil zien in een korte tijd. Ik besluit voor morgen een busticket te boeken naar mijn volgende bestemming, Tha Khaek. S middags huren we fietsen om het eiland te verkennen, veel meer als relaxen kun je op dit eiland niet doen.

Aan het eind van de morgen vertrekt mijn boot vanaf het eiland naar de haven waar de bussen vertrekken. In Pakse moet ik overstappen naar een andere bus, gelukkig één met werkende airco dit keer. Een bus vol monniken en nonnen, en een enkele toerist. Tijdens de eerste stop leer ik Melanie kennen een meisje uit Duitsland die voor de komende dagen toevallig precies dezelfde plannen heeft. S nachts om half 1 komen we eindelijk aan in Tha Khaek, drie uur later als gepland. Het is niet echt een handige tijd een kamer te vinden. Tha Kheak is best wel uitgestorven op dit moment van de dag. Uiteindelijk vinden we na drie hotels een kamer. Nu nog opzoek naar eten, de buschauffeur is namelijk niet gestopt voor eten onderweg. Wel kwam er lokale bevolking de bus in met vleesballetjes en kip op stok wat er niet heel smakelijk uit zag. Alles sluit in Laos al vroeg, gelukkig is er nog één nacht supermarkt open waar we kant en klare noodles kunnen krijgen en heet water.

Na vier uurtjes slapen in een eigenlijk veel te duur hotel gaat de wekker om 6:00, heftig! Gisteravond hebben we besloten dat het beter is vanmorgen direct de bus verder richting Kong Lo te nemen, gezien er in deze plaats niks te beleven valt. Om 7:00 zitten we in de bus, wat wel een beetje een tegenvaller is dat je niet direct naar Kong Lo kunt gaan maar twee keer moet overstappen op kleinere busjes. De eerste keer overstappen verliep dan ook niet geheel op rolletjes, ruim een uur wachten op een paar andere bussen. En wat bleek, één van de stellen die we gister in de bus hadden ontmoet zaten in deze bus, er bleek ook nog een bus om 8:30 vanuit Tha Khaek te gaan. Aangekomen in Kong Lo besluiten we direct de grot te bezoeken. Deze grot waar een rivier doorheen loopt is ruim 7km lang. Met een krakkemikkig bootje varen we door de grot heen, het is echt pikdonker. Regelmatig moeten we even uitstappen en een stukje door het water lopen omdat het te ondiep is om te varen. Het bootje is oud en er zitten wat gaten in de onderkant, de bestuurder is dan ook constant bezig met water uit de boot te scheppen. We zien veel stalagmieten en stalactieten onderweg, een bijzondere ervaring om door zo'n lange grot heen te varen. Zeker de mooiste grot die ik tot nu toe gezien heb, fantastisch! Tijdens het eten komen we Jack en Kasia (het stel uit de bus) weer tegen. Ze schuiven bij ons aan en we hebben een hele gezellige avond.

S morgens vroeg de bus richting Vientiane, Jack en Kasia hadden ook besloten met ons mee te gaan met deze bus. Ik verblijf samen met Melanie één nacht in Vientiane en dan neemt zij de bus naar Vietnam. Ik blijf waarschijnlijk een nacht langer. Er zijn weinig hostels te vinden en deze stad is best duur. Uiteindelijk vinden we voor een goede prijs een hostel. Opvallend is dat er in deze stad veel Franse invloeden zijn, straatnamen, gebouwen, stokbroden etc. Dit komt doordat Laos een voormalig Franse kolonie was. We lopen stuk door de stad opzoek naar een leuke plek om te eten en borrelen.

Vandaag eerst even heerlijk uitslapen, om 9:30 starten we de dag met een heerlijk broodje op een terrasje. Je merkt al meteen dat het s morgens vroeg al behoorlijk warm is. We doen daarom lekker rustig aan en besluiten vandaag het Cope centre te bezoeken. Dit is een organisatie die zich bezighoud met de productie en distributie van protheses voor slachtoffers van clusterbommen. Tijdens de Vietnamoorlog kreeg Laos de meeste bommen ter wereld over het land heen. Tijdens deze oorlog (1964-1973) kwam ruim twee miljoen niet ontplofte munitie op Laotiaans grondgebied terecht. De US Air Force dropte meer dan 270 miljoen cluster bommen op Laos, terwijl Laos helemaal niet bij dit conflict betrokken was. Het Amerikaanse leger probeerde zo de bevoorradingsstroom via de Ho Chi Minh route, in het zuiden van Laos te stoppen. Naar schattig zijn 80 miljoen clusterbommen nog niet ontploft. Dit zorgt ervoor dat er jaarlijks nog steeds 300 doden en gewonden vallen. We zien een documentaire met levensverhalen van de slachtoffers, erg indrukwekkend. Verder kun je van alles te weten komen over de bommen en de protheses. Het bezoek aan dit centre laat een diepe indruk achter. Na dit bezoek even lekker op een terrasje in de schaduw. Eind van de dag neem ik afscheid van Melanie, zei neemt de bus naar Vietnam. Terug in mijn hostel ontmoet ik Paula, we besluiten samen te gaan eten vanavond.

Als ik wakker word regent het, voor vandaag had ik bedacht te gaan fietsen door de stad. Volgens mijn weer app is het over een uurtje weer droog en blijft het ook droog. Paula wacht op haar bus en we gaan nog even samen ontbijten. Als het weer droog is huur ik een fiets, als eerste stop ik bij de lokale markt. Hier zijn geen toeristen te bekennen en er worden bizarre dingen verkocht zoals hoorns, slagtanden en stukken vel van elk te bedenken diersoort. Hierna besluit ik naar de Patuxai te gaan, de must see van Vientiane. Het lijkt sprekend op de Arc de Triomphe die in Parijs staat. Toen ik net mijn fiets geparkeerd had begon het kei hard te regenen. Na drie kwartier schuilen was de bui weer voorbij en kon ik weer verder. Ik besef me vandaag dat best wel fijn is om heel even 'alleen' te zijn, dit is sinds het begin van mijn reis eigenlijk niet voorgekomen.

S morgens neem ik de bus naar Vang Vieng. In Laos zijn de wegen een stuk minder goed, tot voor kort was het één van de minst geasfalteerde landen ter wereld. Het stuift onwijs, en ook in de bus. In de bus leer ik Max uit Frankrijk en Ji A uit Korea kennen. We besluiten samen op zoek te gaan naar een kamer. Opvallend aan Vang Vieng is dat hier in elk restaurant en café, vele tv's hangen waar op diverse afleveringen van Friends te zien zijn. Iedereen zit dan ook aandachtig deze afleveringen te kijken tijdens het eten. Er valt in Laos trouwens niet heel veel te beleven s avonds, het is laagseizoen en alles sluit vaak al voor middernacht.

Vandaag gaan we naar de Blue Lagoon en de Thum Phu Kham grot. De omgeving onderweg is echt prachtig, overal waar je kijkt zijn bergen. De Blue Lagoon en Thum Phu Kham liggen naast elkaar. Om de grot te bezoeken moest je best een steile klim omhoog maken, maar dit was het waard! Hierna nemen we een duik in het helder blauwe water van de Blue Lagoon. De rest van de middag genieten we aan de kant van het water.

Het heeft vannacht flink geregend en geonweerd. Je zou denken dat de temperatuur hierna beter is, maar niks is minder waar. Nog steeds 38 graden s middags. Met Ji A besluit ik een rondje te gaan lopen in de omgeving en de naastliggende dorpjes, de natuur is prachtig hier. Terug regelen we een lift op een vrachtauto, gezien we eigenlijk geen zin meer hebben om het hele stuk terug te lopen. S middags een relaxte middag op onze veranda.

Om 8:30 zou mijn bus naar Luang Prabang vertrekken. De bus is te laat omdat deze stuk is, ik word gevraagd even een uur te wachten en mijn ticket word om geboekt voor een VIP bus. Na ongeveer 2,5 uur wachten vertrek ik dan eindelijk met deze VIP bus. Ik heb in mijn hele Azië-trip nog nooit in zo'n goede bus gezeten! Aan het eind van de middag komen we aan in Luang Prabang. Onderweg had ik al en aantal mensen ontmoet en ik besluit met Joél en Wohnee op zoek te gaan naar een kamer of hostel. Hierna is het tijd om te eten en we lopen de nachtmarkt op, aan het begin van deze markt is een straatje waar je kunt eten voor 10.000 kip (€1). We eten een bordje vol met veel verschillend Laotiaans eten en drinken wat biertjes. Best moe van de hele dag in de bus lig ik op tijd in bed.

S morgens begonnen met een heerlijk ontbijtje op de markt. Hierna hebben we samen met nog vier Duitsers een tuktuk geregeld naar de Kuang Si watervallen die ongeveer 30km verderop zijn.Er zijn meerdere watervallen te zien, het water is helder blauw en we nemen een verfrissende duik in het koude water. Hierna lekker gerelaxt in de schaduw, een heerlijke middag. Aan het eind van de middag keren we terug naar Luang Prabang om de Wat Mai te bezoeken, dit is volgens vele de mooiste tempels van de stad. Hierna lopen we naar Phu Si, deze tempel staat op een berg midden in de stad. We moeten dan ook ruim 300 treden omhoog voor we er zijn. Het uitzicht is geweldig, vanaf hier kun je de hele stad bekijken. Wel jammer is dat er een soort rookwaas over geheel Laos hangt, dit heeft te maken met het feit dat de bergbewoners de beboste hellingen platbranden en zo plaats creëren voor landbouwgrond. Ze doen dit vanaf februari tot juni, voor het regenseizoen begint. We hebben vanaf hier de zonsondergang bekeken, een mooi gezicht. Hierna gezellig met z'n alle gegeten.

Vanmorgen ging de wekker al om 5:00. Ik had van meerdere reizigers gehoord dat het heel bijzonder was om de optocht van monniken vroeg in de morgen tijdens de zonsopgang mee te maken. De monniken lopen vanaf de diverse tempels door de stad om eten te collecteren van de lokale bevolking. Ik wilde dit graag zien en Wohnee en Joél waren ook wel benieuwd. De bevolking geeft voornamelijk rijst, bananen en koekjes, dit hadden wij ook gekocht en om 5:30 zaten we op de stoep voor één van de tempels om eten weg te geven. Dit was heel bijzonder om mee te maken. Hierna zijn we over de lokale ochtendmarkt gelopen. Samen met Wohnee huur ik een fiets, we zijn lekker op tijd al voor 8:00 zitten we op de fiets op weg naar Ban Phanom. Het voordeel van zo vroeg in de morgen is dat het nog niet zo warm is. De weg naar het dorp toe is heuvelachtig en vooral stil. Het dorp staat bekend om de vele geweven stoffen die daar geproduceerd worden, allemaal handgemaakt. De 'fabriek' zijn ze helaas aan het verbouwen dus dat kunnen we niet zien. Maar er is wel een tijdelijke ruimte waar de weefsters hun stoffen verkopen, het is super om alle verschillende stoffen kleuren en patronen te zien. Omdat we hier niet kunnen zien hoe de stoffen geweven worden fietsen we verder het dorp in waar veel vrouwen voor hun huis aan het weven zijn. S middags fietsen we terug en bekijken we nog wat hoogte puntjes van Luang Prabang zoals de Wat Xieng Thong. S avonds bezoeken we de nachtmarkt.

Wohnee heeft gister besloten om ook mee te gaan naar Luang Namtha, we nemen dus samen de bus vandaag. Een heftige busrit met hele slechte wegen, hele diepe kuilen en een gemiddelde snelheid van 30 km per uur. Dit is waarom veel reizigers het noordwesten van Laos overslaan. Onze bus bleek niet helemaal in orde te zijn. We hebben twee keer een uur in de garage gestaan om onderdelen te vervangen en uiteindeljk 11 uur gedaan over een rit van 300 km. Gelukkig was het uitzicht onderweg prachtig, hoe dichterbij we bij onze bestemming aan kwamen des te mooier de ongerepte natuur. Zodra we in Luang Namtha zijn zoeken we een slaapplek en een twee daagse trekking waar we morgen mee willen starten.

Ook vandaag weer vroeg uit de veren! Om 8:00 begint onze trekking. Als we bij het travelkantoor aankomen blikt dat de andere voor vandaag hebben afgezegd. Dat betekend dat wij de enigste twee zijn vandaag. Samen met de guide gaan we op pad. Eerst ongeveer een uurtje met de tuktuk naar ons beginpunt. Onderweg stoppen we bij een markt om inkopen te doen voor de lunch. Vanaf daar rijden we verder naar Nam Ha National Protected Area. Dit is één van de belangrijkste beschermde en grootste natuurgebieden van Laos. Ongeveer 15% van het totale landoppervlakte in Laos is beschermd natuurgebied, door het gehele land verspreid. De gebieden bestaan uit tropisch regenwoud, kalkstenen rotsformaties, inheemse flora en fauna en andere wildlife. Van lage vlaktes tot bergen hoger als 2000 meter. Veel van deze beschermde gebieden zijn lastig te bereiken maar met een guide, zoals wij vandaag doen is het goed te doen. We beginnen met een groot stuk wandelen, dit is even aanpoten gezien de temperatuur en bergen op en af. Het uitzicht is op vele punten weer schitterend. Na de lunch lopen we verder tot er op een gegeven moment flink veel rook en vuur te zien is. Een deel van het gebied blijkt in de fik te staan. Onze guide doet zijn uiterste best om met bananenboombladeren het vuur te blussen, samen met een man die aan het werk is op het naastgelegen stuk land. Na een half uur is het vuur gedoofd en kunnen we weer verder. Halverwege de middag komen we aan bij een klein dorpje, Ban Nam Khon waar we vanavond home stay slapen. In dit dorp leeft een deel van de in Laos levende bevolkingsgroep: Lenten. In dit dorp wonen 250 mensen en staan 60 huisjes, wat in de meeste gevallen niet meer is dan een bamboehutje. De naam Lenten heeft deze groep te danken aan de kleur van de traditionele blauwgekleurde kleding (Lenten = blauw gekleden). Zowel mannen als vrouwen dragen katoenen kleding die met behulp van indigo blauw geverfd is. De vrouwen zijn herkenbaar aan een zilveren speld met munt in hun opgestoken haar en zilveren oorbellen, dit is een geschenk van de schoonfamilie bij de bruiloft. Het ontbreken van de wenkbrauwen die aan het begin van de pubertijd volledig worden geëpileerd was ook een herkenningspunt, maar tegenwoordig mogen de vrouwen zelf kiezen of ze dit wel of niet willen. Ze hebben hun eigen spirituele geloof. Dit dorp heeft sinds één jaar elektriciteit wat door de overheid is aangelegd en gebruiken pas sinds de laatste zes jaar producten uit de fabriek, hiervoor waren ze daar fel op tegen. We maken kennis met het gezin waar we slapen, de man des huizes en zijn kinderen. Zijn vrouw zien we later vandaag, als ze thuis komt van het werken. De vrouwen werken hier 7 dagen per week van 8 tot 5 op het land en koken daarvoor het ontbijt en lunch voor het gezin en zodra ze thuis komt het avondeten. De mannen van de Lenten doen niet veel meer dan op de kinderen letten, volgens de mannen hebben vrouwen ook veel meer kracht om te werken op het land. Aan het einde van de middag komt de oud ijzer boer aantrekkelijk aangereden. Deze komt één keer per maand, toevallig precies vandaag. Het hele dorp komt bijeen op de plek waar hij staat en iedereen is in rep en roer om zo veel mogelijk ijzer te verzamelen. Kinderen zoeken als gekke in de bosjes naar blikjes en stukjes ijzer om vervolgens van het verdiende geld wat snoepjes te kunnen kopen. Voor 1 kilo krijgen ze omgerekend ongeveer 10 eurocent. Er is één klein winkeltje of eigenlijk hutje waar niet veel meer te koop is als wat snoep, drinken en shampoo. We helpen met het avondeten bereiden, ze mogen dan wel over stroom beschikken maar koken word nog steeds gedaan op een vuurtje op de grond. Het is bijzonder om te zien hoe primitief dit allemaal gaat. Tijdens het eten verteld de vader van het gezin dat ze getrouwd zijn toen ze 16 en 14 waren. Nu zijn ze 25 en 22 en hebben Inmiddels drie kinderen van 6, 3 en 0. Na het eten doen de jongeren uit het dorp een dans voor ons, die we hierna van hun leren. Een super interessante dag.

S morgens ben ik al erg vroeg wakker. De vrouw van het gezin staat al om 5:30 op en alle dieren in het dorp zijn ook al wakker, wat een kabaal. Ik heb niet echt lekker geslapen de afgelopen nacht. Er slurpen op een soort bamboe matje op de grond, niet echt comfortabel. Om 7:00 zitten we aan ons ontbijt, het zelfde als gister avond: rijst met groentes. Na het ontbijt lopen we naar de school, een klein schooltje met drie klasjes en twee leraren. Hierna begint de wandeling naar het eindpunt waar we weer opgehaald worden door de tuktuk om terug te gaan naar Luang Namtha

Wohnee vertrekt vandaag vroeg maar Thailand in verband met haar visum. Ik wil nog meer zien van de omgeving en besluit samen met de gids op de motor naar nog wat andere traditionele dorpjes te gaan. Het was maar goed dat ik ervoor gekozen had niet zelf te gaan fietsen maar achterop de motor te gaan. De wegen waren zeer slecht en ik denk dat het ook te ver was, aldoor berg op berg af. Ook was het erg handig en tolk bij me te hebben. Het eerste dorp was een dorp waar de bevolkingsgroep Ahka leeft. Oorspronkelijk zijn dit berg bewoners maar de overheid heeft er voor gezorgd dat ze nu in dit dorp leven inclusief elektriciteit en iets dichterbij de stad. Ook heeft de overheid een school gebouwd en verplicht de kinderen naar de basisschool te gaan. Dit is pas van de laatste jaren, hiervoor ging niemand naar school. Ze zijn dan ook niet zo van het naar school gaan. Ouderen kunnen niet lezen en schrijven en het interesseert ze allemaal weinig. Dit geeft een zeer negatief effect op de kinderen. De kinderen zijn totaal niet gemotiveerd, klauteren over de wanden van het klaslokaal, rennen door de hele klas heen en de leraar heeft het totaal niet onder controle. De Ahka bevolking is meer van het werken op het land en zien het nut van school totaal niet.
De bevolking draagt sinds 10 jaar niet meer de traditionele kleding. Alleen met feestdagen zoals nieuwjaar en bijzondere gebeurtenissen word de oorspronkelijke klederdracht uit de kast gehaald. Ik had geluk, de medicijnvrouw had haar traditionele kleding aan omdat er iemand uit het dorp ziek was. Ze zat in een donkere ruimte en ging op spirituele wijze een soort van gebed doen met een ei in haar hand, ze was helemaal gefocust op dat ei. Echt heel bijzonder om te zien! Jammer was dat ik absoluut geen foto's mocht maken, maar dit moment vergeet ik nooit meer. De Ahka bevolking heeft een bijzonder eigen geloof zo hebben ze bijvoorbeeld dorpspoorten, dit vormt de scheidingslijn tussen de wereld van de mensen en geesten. Door het dorp via de poort te betreden laat een Ahka de kwade geesten die de buitenwereld beheersen achter zich. De Akha hebben vaak rode tanden en tandvlees en dat komt door dat ze kauwen op kokosblad met gemalen betelnoot. Het volgende dorp waar we heen rijden is een dorp waar de bevolkingsgroep van de Thai dam leeft. Hun gemeenschap is opgebouwd uit drie kasten: adel, priesters en burgers. De meeste zijn animist, ze geloven dat de mens 32 beschermgeesten heeft. De bevolking is hier bijzonder gastvrij, ze zijn bezig met eten te bereiden voor een feest vanavond. Zo wassen ze een varken die hierna in z'n geheel op het vuur gaat, maken ze soep en bereiden ze verschillende groentes. Ik krijg van alles in m'n hand geduwd om te proeven. Aan de andere kant van het dorp is de medicijnman met nog een paar andere mannen bezig om een bootje te maken van bamboe, met daarop een foedoepoppetje en wat gekleide dieren. Vanavond zetten ze dit bootje in de rivier, in de hoop dat de kwade geesten het zieke persoon verlaten. Als laatste rijden we naar de Lue tempel. Deze staat op een berg en vanaf hier heb je uitzicht over de gehele stad.

Vandaag ga ik met de bus van Luang Namtha naar Huay Xai. Een korte rit dit keer, binnen vier uur arriveren we. Er valt weinig te beleven in deze plaats dus even een rustig dagje.

De komende twee dagen ga ik een trekking doen in combinatie met ziplijnen. Voor de gene die benieuwd zijn naar wat dat is, het lukt me niet om m'n eigen filmpjes te uploaden dus even een YouTube filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=BpA9mKqg48A&sns=em Van te voren moest ik wel even tekenen dat alles geheel op eigen risico is. We zijn met een leuke groep, twee meiden uit Frankrijk, en een stel en jongen uit Engeland. Met twee guides gaan we op weg naar het gebied met de ziplijnen. We lopen eerst een aantal uur voor we bij de eerste ziplijn aankomen. De eerste is best spannend, maar wat is dit gaaf! Je vliegt als het waren over de jungle heen, geweldig! De langste lijn is 750 meter, het gaat waanzinnig snel binnen een minuut ben je aan de overkant. Vandaag doen we ongeveer 16 lijnen. Ziplijnend komen we aan bij onze boomhut die gigantisch hoog van de grond staat. Hier slapen we vanavond en staat ons avondeten al op ons te wachten, s avonds spellen we wat kaart spellen.

Na een heftig nachtje met alleen maar regen, wind, onweer en zeer weinig slaap staan we om 6:00 op. We beginnen met 8 ziplijnen en als we terug komen staat het ontbijt op ons te wachten. Na het ontbijt gaan we de laatste 10 lijnen doen in combinatie met veel lopen naar het eindpunt. Wat een geweldig avontuur was dit! Na gezwommen te hebben bij een waterval en een goede lunch keren we met de heel terug naar Huay Xai. Dit is mijn laatste avond in Laos, ik ontmoet wat jongens uit Nederland en Duitsland waar ik de avond mee doorbreng. Morgenvroeg vertrek ik naar Chiang Mai in Thailand.